Zoekmachine Zillow in de problemen door speculatie met huizen

Foto gemaakt door krakenimages voor Unsplash

Zillow

De zoektocht naar een nieuw huis begint vaak online: in Nederland bij Funda, hier in de Verenigde Staten zijn Redfin, Realtor en Zillow de grootste zoekmachines. Net als in Nederland is de huizenmarkt hier behoorlijk overspannen. Starters moeten ook hier een moordende concurrentie aan, soms zelfs met opa en oma, dus moet je de zoekmachines bijna ieder uur afstruinen op zoek naar mogelijke huisvesting. 

In 2018 besloot zoekmachine Zillow zelf ook huizen te kopen. De bedoeling was om huizen one kopen volgens een algoritme. Datzelfde algoritme werd gebruikt om na een lichte verbouwing de panden met winst te verkopen. Althans, dat was de bedoeling. Het ging namelijk behoorlijk mis. Het algoritme kon de complexiteiten van alle factoren van de huizenmarkt niet goed verwerken. Het gevolg was dat Zillow naar schatting 7000 huizen kocht voor een veel te hoge prijs. En geen consument die ze van hen wil kopen.

Online

Het aandeel Zillow ging deze week spectaculair onderuit toen het bedrijf aankondigde af te moeten van de aangekochte percelen. Twee weken geleden stopte Zillow al met het aankopen van panden. Aanvankelijk gaf Zillow de schuld aan het tekort aan arbeidskrachten, maar analisten zeggen dat het bedrijf geen kopers kan vinden voor de te duur gekochte huizen. En nu zitten ze met de gebakken peren. 

Toch is het waarschijnlijk niet gedaan met de online-verkoop van huizen. Wie wordt de Amazon van het huizen kopen, vraag The Guardian zich af. De kans is groot dat een dezer dagen een vermogend bedrijf er in slaagt het algoritme van Zillow te perfectioneren. Zillow sprak de hoop uit het kopen van een huis makkelijker te maken voor de kopers. Maar de vraag is of online-makelaardij de prijs niet verder zal opdrijven.

Farha

Deze ontwikkelingen op het gebied van speculatie met huizen beperkt zich niet tot landen als de Verenigde Staten (en Nederland). Wereldwijd zie je dat er pogingen worden ondernomen om te speculeren met koopwoningen. De toenmalige speciale rapporteur voor de Verenigde Naties voor adequate huisvesting, Leilani Farha, zei in 2017, in de documentaire PUSH, dat er een oplossing moet komen omdat het fundamentele recht op wonen anders ernstig in gevaar komt. 

Griezelen op de Amerikaanse woningmarkt

Foto gemaakt door Nathan Anderson voor Unsplash

Halloween

Dit weekend is het weer Halloween, mijn favoriete Amerikaanse feestdag. Ik herinner me nog hoe we met onze kroost en de buurkinderen langs huizen gingen. “Trick or treat!”, riepen de kinderen dan in koor in de veronderstelling voor deze magische spreuk een handvol snoep te krijgen. De kinderen waren verkleed, er was geen pandemie, slechts kindervreugde en heel veel snoep op die ene dag in Oktober. 

Vorig jaar is Halloween natuurlijk ook getroffen door de pandemie. Amerikanen zijn uiterst creatief (misschien kunnen ze het daarom wel zo goed vinden met Nederlanders), en dus werden er lange PVC-buizen verkocht met een diameter van tenminste een centimeter of tien. De buitenkant werd versierd met Halloween-decoraties en als de kinderen voor de deur stonden, kon het snoep door de buis in de handen van de kinderen worden gegleden: de candy chute was een fenomeen. Met de vaccinatiegraad in de VS is het nog even uitkijken geblazen, maar over het algemeen gaat het dit jaar weer op de ouderwetse manier. Ik heb al snoep ingeslagen, zelf gaan we niet meer langs de huizen. Te oud. Pfff.

Haunted House

Amerikanen geven zo’n Wat nog meer bij Halloween hoort is griezelen natuurlijk. Standaard staat bij ons thuis Nightmare before Christmas aan op de dag zelf. Mijn man houdt niet van horrorfilms dus ik zit vaak alleen op de bank te sidderen van angst. Je kunt ook Haunted Mansions bezoeken in de Verenigde Staten. Het hele jaar zijn dit “gewone” huizen, maar in de maand oktober worden ze versierd voor griezelfans. De meest angstaanjagende het spookhuis Erebus in de staat Michigan. Voor $30 kun je er rondlopen terwijl een heel team aan acteurs en gadgets z’n best doet om je de stuipen op het lijf te jagen. 

Maar wat nu als je zelf in een spookhuis woont, een huis dat vervloekt is? Geheel in de sfeer van dit blog stellen we dan meteen de aanvullende vraag: wat betekent dat voor de verkoopprijs? Makelaarssite Realtor heeft er onderzoek naar gedaan, en voor zestig procent van de Amerikaanse huizenkopers is een spookhuis geen deal breaker. Het is een meerderheid, maar geen grote. Ik zou in ieder geval even alle spinnenwebben verwijderen voordat het de markt op gaat. 

Door COVID-19 schieten Zoom Towns als paddestoelen uit de Amerikaanse grond

Foto gemaakt door Chris Montgomery voor Unsplash

Zoom Towns

Vorige week schreef ik al over het slagveld op de Amerikaanse huizenmarkt, en deze week gaan we er nog even over door. Want in de marge van al die schermutselingen heeft een nieuw fenomeen de kop opgestoken: de zogeheten “Zoom Towns”. 

Zoom Town is een woordgrapje op de video conferencing software Zoom en “boomtown”: een plaatsje dat in korte tijd een enorme groei zien in het inwonertal, meestal als gevolg van de vondst van olie, gas of andere bodemschatten. Het was een term die eind negentiende eeuw van toepassing was op Engelse plaatsjes als Leeds en Liverpool.

Maar anno 2021 hebben we het over iets heel anders. Althans, ook met Zoom Towns worden plaatsen bedoeld die in korte tijd flink gegroeid zijn, maar de oorzaak ligt anders. Door COVID hebben werknemers ontdekt dat ze (een groot) deel van hun werkzaamheden ook thuis konden doen. En dus was er geen noodzaak meer om (heel) dicht bij de werkplaats in de buurt te wonen. Zestig procent van de Amerikaanse arbeidsbevolking verwacht niet meer volledig op de werkplaats terug te keren,en een derde heeft overwogen te verhuizen.

Bosbranden

Een op de vijf werknemers voegde de daad bij het woord en verhuisde naar een slaperig buitenstadje. Ze profiteerden daar van meer huis voor minder geld. En dat zijn de zogeheten Zoom Towns geworden. 

Twee onbedoelde effecten van de opkomst van de Zoom Towns. Beide zijn logisch en makkelijk te beredeneren: de prijs van huizen in de Zoom Towns is omhoog geschoten. Zo kon het dat het stadje Billings in Montana, in september percentueel de grootste prijsstijging in de VS had.Toch is die stijging niet zo dramatisch als in sommige binnensteden in het tijdperk pre-COVID. Er is nu eenmaal heel veel ruimte in de Verenigde Staten en dus ook zat mogelijkheden om neer te strijken. Zeker als je niet meer afhankelijk bent van woon-werkverkeer. 

Het andere onbedoelde effect heeft betrekking op de natuur. Meer bewoners in plattelandsgemeentes heeft invloed op de wildstand. In Californië zijn ze natuurlijk vooral bang voor bosbranden. Het lijkt schitterend om vanuit je blokhut te gaan zoomen vanuit het bos, maar menselijk handelen veroorzaakt regelmatig grote wildfires. Het risico dat je huis afbrandt in een Zoom Town is dan ook een stuk groter dan in de stad.

Amerikaanse huizenmarkt is slagveld van generaties

Foto van Tierra Mallorca voor Unsplash

Kopersmarkt

Columbus day is weer geweest en dat betekent dat de Amerikaanse huizenmarkt over het algemeen een kopersmarkt wordt. Immers, veel mensen die vanwege werk en/of schoolgaande kinderen op zoek waren naar een huis, hebben die zoektocht inmiddels stilgelegd. Het nieuwe schooljaar is begonnen en maar weinig ouders zijn bereid om gedurende het schooljaar een nieuw huis te betrekken. Het is een van de belangrijkste factoren waarom het aantal huizenzoekers in het najaar afneemt. En daardoor kunnen huizenkopers ook weer eens wat betere prijzen tegenkomen. 

Althans, dat was doorgaans het verhaal. Maar in 2021 lijkt niets normaal te zijn. De pandemie heeft alles overhoop gehaald. Cijfers over werkgelegenheid laten zien, volgens sommige experts, dat Amerikanen hun leven tegen het licht houden en zich afvragen: wil ik nog wel terug naar de tijd van voor COVID? Veel werknemers kunnen nog altijd (groten)deels thuis werken. Het is nog altijd lastig om kinderopvang te vinden, dus ouders zijn gedwongen om na schooltijd thuis te zijn. Dit soort ontwikkelingen beïnvloedt de functie van een huis en dat gegeven beïnvloedt op zijn beurt de huizenmarkt.

Boomers

De Amerikaanse huizenmarkt - als daar al sprake van is, met zoveel verschillende staten en regio’s - laat voorlopig niet zien dat er afkoeling in zicht is. Op termijn is de verwachting dat de rentes zullen stijgen en dat dat misschien de huizenmarkt iets zal bedaren. 

Er is ook sprake van grote concurrentie onder verschillende groepen huizenkopers. Enter the Baby Boomers! De groep ouderen van minimaal zestig is zeer actief op de huizenmarkt, blijkt uit onderzoek van makelaarswebsite Zillow. Ze zijn kooplustig en hebben overwaarde opgebouwd dat ze in de herfst van het leven willen uitgeven. De Boomers zijn geduchte concurrenten voor de Millennials, de groep jongeren die nu net in de leeftijd komt dat een eerste huis kopen binnen financieel bereik komt te liggen. En volgens het onderzoek zijn de ouderen aan de winnende hand. Althans, op de korte termijn. De jeugd heeft immers altijd nog de toekomst.

____

Amerika maakt zich op voor ongenode wintergast: de stink bug

Foto van een stink bug door Viktor Talashuk voor Unsplash

Stinkwants

Ik zal nooit vergeten dat m’n zoontje jaren geleden mij vertelde wat een “stink bug” is. Ik zag er een paar lopen, en net toen ik wilde gaan schreeuwen zei hij lachend dat het “stink bugs” waren. Ik had er nog nooit van gehoord, in het Nederlands heet ie Stinkwants.

De beestjes komen af op de warmte in de winter. Ze komen dus graag binnen om te kunnen profiteren van je verwarming. En nu de temperatuur alweer behoorlijk aan het dalen is, zien we ze dus weer tevoorschijn komen. Op de vlucht voor de kou. 

Ongevaarlijk

Zijn ze eigenlijk gevaarlijk, die stinkwantsen? Nee, niet echt. Ze zijn vooral lastig. Ze hangen graag aan gordijnen en lampenkappen en scheidden dus een geur af. Die geur is ook niet giftig, het wordt door het insect de lucht in verstoven. Alleen als je het in je ogen krijgt, moet je naar de dokter gaan. Huisdieren eten ze natuurlijk wel gewoon op, maar even niet te lang bij stilstaan. 

Ze komen tegenwoordig ook in Nederland voor, zij het in bescheiden mate. Wel steeds vaker, en dat heeft volgens Universiteit te maken met de opwarming van de aarde. En dit jaar zijn ze ook 

Schuilen

Zijn ze schadelijk voor je huis? Niet echt. Ze doen zich te goed aan het sap van planten. Ze eten buiten, ze planten zich buiten voort, dus ze schuilen alleen maar binnen tegen de kou. 

Dat maakt het dus ook erg lastig om van ze af te komen. Want ze komen niet op het licht af, je kunt ze niet met eten “lokken” of zo. Er zit niks anders op dan rustig afwachten totdat de winter voorbij is.

Bruce Beach terug naar rechtmatige eigenaar

Foto Bruce Beach gemaakt door Kara Peak voor Unsplash

Terug!

Dit blog bevat uitstekend nieuws: gouverneur Gavin Newsom heeft zijn handtekening gezet onder een wet waarmee de zwarte familie Bruce na meer dan honderd jaar Bruce Beach terug kan krijgen. Op het podium naast Newsom stond het 38-jarige achterkleinkind van de oorspronkelijke eigenaren. 

Vorige maand schreef ik er al over: het schrijnende verhaal van de landonteigening van de zwarte Willa en Charles Bruce. In 1912 kochten ze een stuk strand en het was lange tijd het enige kustgebied dat toegankelijk was voor African Americans. Dat was de omwonenden een doorn in het oog en in 1924 raakte het echtpaar Bruce hun grond kwijt. Gedwongen verkoop voor een schijntje. 

Bruce Beach

Na juridisch getouwtrek krijgen ze dus nu de grond terug. Mooi!

Willa en Charles kochten het ooit voor $1225 en is het naar schatting zo’n 75 miljoen dollar waard. Een woordvoerder van de familie zegt dat onduidelijk is wat er gaat gebeuren met het strand. 

De vraag is of er precedentwerking uitgaat van het Californische besluit. Eén van de organisaties achter de rechtszaken in Californië, Where Is My Land, denkt van wel. Kavon Ward zette de organisatie op om in de VS te vechten voor teruggave van onterecht onteigende grond aan African Americans: “Voor mij gaat het niet alleen om land dat afgepakt is. Het gaat om land dat afgepakt is van zwarte ondernemers. Het was business in een gemeenschap”. Where is my Land zet zich nu in voor een 81-jarige gepensioneerde ondernemer in Cleveland, Ohio. 

Erfgoed

Anthony Bruce, de 38-jarige achterkleinzoon van Willa en Charles noemde het Californische besluit “een afrekening die te lang op zich heeft laten wachten. Voor mij en alle generaties na mij, zou dit een erfenis beteken. Maar ook erfgoed: de innerlijke veiligheid en wetenschap dat ik ergens vandan kom, dat ik afstam van een volk”.  Het is onduidelijk wat de plannen zijn van de familie Bruce met het strand.

Amerika worstelt met schadevergoeding voor Japanse Amerikanen na WOII

Foto ven een Japans detentiekamp in Californië door Ross Stone voor Unsplash

__________________

Order 9066

Nadat ik de afgelopen weken al schreef over het onrecht dat de African American familie Bruce is aangedaan, en vorige week over de Native Americans, deze week aandacht voor Japanse Amerikanen en hun leed tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1942, enkele maanden na de aanval op Pearl Harbor tekende president Roosevelt Executive Order 9066: het opsluiten van 75.000 Japans-Amerikanen en nog eens 45.000 Aziatisch-Amerikanen in speciale gevangenkampen. Sommigen werden naar een andere regio in Amerika gebracht, ver van huis en haard. Roosevelt gaf hiermee gehoor aan de compleet ongegronde angst onder de Amerikaanse bevolking dat Japan ook op het vasteland kon toeslaan met handlangers in de VS. De meeste Japanse Amerikanen kregen vaak pas enkele dagen voor detentie te horen dat ze weg moesten. Zaken netjes afhandelen was er niet bij.

Pas in december 1944 maakte Roosevelt de detentiekampen ongedaan, sommigen hadden drie jaar opgesloten gezeten onder moeilijke omstandigheden. Ze waren hun baan of bedrijf kwijtgeraakt. En al die tijd was hun huis thuis onbeschermd. Vele huizen werden vernield en geplunderd. In totaal is rond de $400 miljoen verloren gegaan, volgens een artikel van het Nationale WWII-museum. Je moet je voorstellen dat hypotheken niet meer betaald werden, huizen werden niet meer onderhouden en zwervers namen hun intrek in sommige panden.

George Takei

Veel Japanse Amerikanen en Aziatische Amerikanen voelden zich vernederd en gefrustreerd. In 1948 besloot het Amerikaanse Congres tot een schadevergoeding van $38 miljoen dollar, een schijntje vergeleken bij de schade. Pas in 1992, vijftig jaar na dato, besloot president Bush tot een extra schadevergoeding van nog eens $20.000 voor nabestaanden van gedetineerden. Opnieuw voelde de gemeenschap niet serieus genomen. Acteur George Takei (onder meer Star Trek), heeft als kind in zo’n kamp gezeten en hij had moeite de cheque in ontvangst te nemen. 

Natuurlijk woonden de meeste Aziatische Amerikanen en Japanse Amerikanen aan de Westkust, dus daar zijn ook de meeste mensen naar de kampen gestuurd. De gemeente Sacramento in Californië nam tijdens de detentie een resolutie aan om ervoor te zorgen dat de gedetineerden na de oorlog niet terug zouden mogen keren. De resolutie is pas in 2014 ongedaan gemaakt. 

Genoegdoening voor onteigende oorspronkelijke bewoners van de Verenigde Staten laat op zich wachten

Foto van een Pow-wow door Andrew James voor Unsplash

Native Americans

In mijn vorige blog schreef ik over een schrijnende kwestie rond een African American familie die door de lokale overheid op schandalige manier beroofd was van land. Dat zette me aan het denken, want dat is natuurlijk niet de enige vorm van oneerlijke landonteigening. Het is hier waarschijnlijk begonnen met de indianen, de Native Americans. In de Verenigde Staten wonen ruim 5 miljoen mensen die zich Native American noemen, oftewel iets minder dan twee procent van de totale bevolking, verdeeld over 567 stammen.

Hun geschiedenis is een tragische. Moeilijk voor te stellen dat ze minder dan een eeuw geleden, in 1924, pas aanspraak konden maken op een Amerikaans paspoort. Een kwart eeuw ervoor was de oorlog met de indianen ten einde gekomen, en de oorspronkelijke bewoners van het land waren verslagen. Hun land ingenomen door Europese kolonisten.

Reservaten

Aanvankelijk probeerden de indianen samen te werken met de kolonisten. Zo sloten sommige stammen een verbond met de Engelsen. Ze hoopten dat het opgeven van een deel van het land ertoe zou leiden dat de Europese expansie drift tot stilstand zou komen. Maar dat bleek ijdele hoop. In 1830 tekende president Jackson de zogeheten Indian Removal Act. De Amerikaanse regering dwong indianen te leven in reservaten.

Ook in de moderne tijd zijn er nog reservaten en het leven is er niet gemakkelijk. Armoede, ziektes en uitzichtloosheid kenmerken de statistieken van de Amerikaanse reservaten. Over schadevergoeding voor het verloren land begint langzaam maar zeker een discussie op gang te komen. 

Haaland

En heel voorzichtig wordt er vooruitgang geboekt. Amerika’s hoogste rechterlijke college, het federaal hooggerechtshof of Supreme Court, bevestigde vorig jaar dat de helft van de staat Oklahoma Native American territorium is. In verschillende grote steden zijn kleinschalige reparatie-projecten aan de gang, zoals in de stad Seattle waar inwoners in bepaalde wijken vrijwillig maandelijks $12 (10 euro) betalen aan de Duwamish stam. Tot slot is de de benoeming van Deb Haaland tot Minister van Binnenlandse Zaken (Ministry of the Interior) goed nieuws. Haaland is van Native American afkomst en de eerste Native American in zo’n hoge positie. 

Komt er na een eeuw eindelijk genoegdoening voor de African American eigenaren van Bruce’s Beach?

Foto van Manhattan Beach (waar Bruce’s Beach ligt) door Joel Mott voor Unsplash

In 1912 kochten Willa en Charles Bruce een prachtig stukje grond aan de Californische kust voor $1225. Ze bouwden er een strand resort voor African Americans, de enige plek aan de Zuid-Californische kust waar zwarte Amerikanen naar het strand konden. Het strand bleek een gouden greep en al gauw heette het in de volksmond Bruce’s Beach.

Dat de familie Bruce het stukje strand kon kopen, was een bewuste actie van de gemeente Manhattan Beach om in ieder geval één stuk kust toegankelijk te maken voor zwarten. Het zou later dezelfde gemeente zijn die het initiatief de nek om draaide.

Ku Klux Klan

Het was in die tijd de blanke buren van de familie Bruce een doorn in het oog dat een zwarte familie zo succesvol kon zijn. Ze zetten nepbordjes neer die de strandgangers vele kilometers lieten omlopen. De Ku Klux Klan zette zelfs een brandend kruis in de tuin en ontmoedigde badgasten om naar Bruce’s Beach te gaan. 

In 1924 bereikt de frustratie van de blanke gemeenschap de gemeenteraad. Besloten werd de familie Bruce te onteigenen omdat de gemeente er een eigen park neer wilde zetten. Eminent Domain noemen ze dat hier, en het wordt vrijwel uitsluitend gebruikt voor de aanleg van wegen en treinrails. Daarvan was hier geen sprake. Willa en Charles kregen $14,000 genoegdoening. Ze verhuisden naar Los Angeles, hadden moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en stierven enkele jaren na de onteigening. Het gemeentepark is er nooit gekomen.

George Floyd

Jarenlang is er een juridische strijd over geweest die moeilijk van de grond kwam. De stad erkende in de jaren negentig dat de onteigening niet door de beugel kon, weigerde het terrein terug te geven, en richtte als goedmakertje een monument op voor de familie Bruce.

Door de moord op George Floyd wordt de zaak nieuw leven in geblazen. Het onderwerp komt opnieuw op de agenda te staan. Deze week heeft de gemeenteraad besloten het terrein terug te geven aan nazaten van de familie Bruce. Geschatte marktwaarde: $75 miljoen. Een wetsvoorstel is nodig om de teruggave mogelijk te maken. Het ligt inmiddels op het bureau van de Californische gouverneur Newsom. (En nu maar hopen dat die niet ontslagen wordt, maar dat is een ander verhaal)

De hoop bij sommigen is dat de zaak-Bruce’s Beach ervoor zorgt dat ook andere onterechte landonteigeningen van zwarte gezinnen teruggedraaid worden. 

Labor Day of niet: gekte op Amerikaanse huizenmarkt houdt aan

Herfstlandschap in de VS. Foto gemaakt door Courtney Read voor Unsplash

Labor Day

Happy Labor Day! Ja, in Amerika vieren ze de dag van de Arbeid op de eerste maandag van september en dus niet op 1 mei. Het is het officieuze einde van de zomer. Amerikanen hanteren sowieso andere begrippen voor de zomer. Die loopt hier van Memorial Day (eind mei) tot Labor Day (begin september). In sommige regio’s beginnen de scholen pas na Labor Day, Kortom, zoals André van Duin zingt: “‘t Is weer voorbij die mooie zomer”. 

Wat houdt dat in voor de huizenmarkt? Mensen willen natuurlijk het liefst verhuizen in de zomervakantie. Dat betekent dat de zomer de drukste periode is op de Amerikaanse huizenmarkt. Het is dan ook een zogeheten seller’s market, een verkopersmarkt. En dat verandert na Labor Day. Veel mensen die dan nog geen huis gevonden hebben, of nog geen huis verkocht hebben, besluiten om maar te blijven zitten op de plek waar ze zitten.Ze zijn van plan om in het voorjaar weer verder te gaan. Gevolg is dat de markt tot stilstand komt. Alleen de “wanhopige” huizenbezitters die hun huis echt kwijt willen, houden het op de markt. En dat betekent dat de huizenmarkt na Labor Day een zogeheten Buyer’s Market wordt.Met realistischer prijzen. 

COVID

Maar gaat dat ook op in een COVID-jaar? Ik verwacht van wel. Er is nog steeds een tekort aan betaalbare huizen en dus blijft de vraag hoog en dus zijn de weinige huizen die beschikbaar komen vaak te duur. Dat betekent overigens niet dat huizen niet snel van de hand zullen gaan. Als warme broodjes denk ik. Vooral de rijke huizenkopers kunnen hun slag slaan. Door COVID is er bijvoorbeeld een grote behoefte aan tweede huizen om in het weekend de drukte van de stad te kunnen ontsnappen. Of vakantiehuisjes omdat echt op vakantie gaan moeilijk is. Al dit soort factoren zorgen ervoor dat het nog bepaald niet afgelopen is met de gekte op de Amerikaanse huizenmarkt. Ook niet na Labor Day.

Amerika’s monumenten verdienen beter beheer

Foto van Mount Vernon van Matt Briney voor  Unsplash

Mount Vernon

Laatst was ik weer eens in Washington, DC, en toen heb ik Mount Vernon bezocht. Dat is de plantage van de eerste president van de VS, George Washington (1732-1799). De grondlegger van het moderne Amerika en held van de Onafhankelijkheidsoorlog. Het is nog een hele onderneming om met openbaar vervoer erbij te komen, want Mount Vernon ligt best wel een eindje buiten de stad, maar wel erg indrukwekkend om het te bezoeken. De plantage in al haar schoonheid maar ook de slavenbarakken en de schaduwkant van Amerika in die tijd. Echt een aanrader als je geschiedenis wilt zien. 

Tijdens het bezoek werd me ook duidelijk dat dit belangrijke monument in bezit is van een particuliere, non-profit-organisatie, de Mount Vernon Ladies’ Organisation. Die heeft het in 1858 gekocht van een achterneef van president Washington. Het huis was helemaal in verval geraakt en stond letterlijk op instorten. Ongelooflijk, vind ik dat, dat zulke belangrijke monumentenpanden in de VS kunnen verdwijnen, als er niet een particulier initiatief komt. 

Delft

Er zijn eigenlijk geen plekken die met Mount Vernon te vergelijken zijn. Misschien nog het meest de Prinsenhof in Delft, waar Willem van Oranje woonde en op 10 juli 1584 doodgeschoten werd. Dat is in bezit van de gemeente Delft dat er een museum van heeft gemaakt. Indrukwekkend om de kogelgaten te zien in de muur. Maar goed, kijk naar het jaartal en je realiseert je meteen dat Nederland een stuk ouder is dan Amerika. De geschiedenis in de VS is nog veel verser. 

En dat verklaart ook waarom zoveel monumenten niet de bescherming krijgen die ze met de blik van vandaag verdienen. Kijk naar het jaartal waarin Mount Vernon werd gekocht, letterlijk 1 jaar voor de Burgeroorlog die in 1861 begon, en die Washingtons project “Verenigde Staten” fundamenteel ter discussie stelde. Met moeite slaagt de Ladies’ Organisation erin de oorlog buiten de deur te houden. 

National Park Service

En kijk ook naar de recentere discussie over de standbeelden uit de burgeroorlog. Met andere woorden: wie bepaalt in de VS welk monument het waard is om bewaard te blijven? Het antwoord is lastig te bepalen en dus is het antwoord helaas soms: niemand.

De National Park Service is de federale overheidsorganisatie die zich ontfermt over historisch en archeologisch belangrijke locaties, zoals het Vrijheidsbeeld en Independence Hall in Philadelphia waar de onafhankelijkheid werd uitgeroepen. Het is in feite de beste organisatie om ook de zorg voor nationale monumenten ter hand te nemen. Als het politieke stof is neergedwarreld.

Afghaanse vluchtelingen voor huisvesting afhankelijk van Amerikaanse vrijwilligers

Foto gemaakt door Robinson Greig voor Unsplash

Dit blog zat de hele week in mijn drafts folder omdat het nieuws in Afghanistan zo snel ging. Ik was bang dat het verhaal achterhaald zou worden. En toen kwam die verschrikkelijke, laffe aanslag. Mensen treffen op het zwakste moment, vlakbij de vrijheid. Ik kan er nog steeds niet bij.

Uiteindelijk heb ik besloten het blog toch te publiceren. De cijfers zijn achterhaald, maar de systematiek niet. De tienduizenden Afghanen die de komende maanden in de VS een plekje moeten zien te verwerven, krijgen nog steeds met onderstaand te maken. 

Dit schreef ik op zondag 22 augustus:

Door de Amerikaanse terugtrekking uit Afghanistan komen duizenden Afghanen naar de Verenigde Staten. Die worden in eerste instantie opgevangen op een militaire basis in de staat Virginia. De bedoeling is echter dat ze zo snel mogelijk elders worden ondergebracht. Ze krijgen geld en voedsel voor de eerste negentig dagen, vaak van gesubsidieerde maatschappelijke organisaties en donaties. Alles is erop gericht om zo snel mogelijk op eigen benen te staan, en dus worden er taalcursussen en inburgeringslessen aangeboden.

Voor huisvesting krijgen de Afghaanse vluchtelingen $1200 van het Amerikaanse State Department. Daar moeten ze een appartement van zien te huren en dan vaak ook nog een borg. Dat is een belachelijk laag bedrag waar je echt niet van rond kunt komen. Vrijwilligers zijn met man en macht bezig om overal in het land appartementjes in te richten met gedoneerd huisraad: van oude televisies tot aan afgedankte eettafels, alles is welkom.

Vrijwilligers

Nu woon ik toch al heel wat jaren in de Verenigde Staten en toch blijf ik me erover verbazen dat zoveel kritieke diensten afhankelijk zijn van vrijwilligers, kerkelijke organisaties en andere charitatieve instellingen. Enerzijds ontroert het me dat mensen zo belangeloos zich inzetten voor anderen, anderzijds irriteert het me dat de overheid dit niet beter regelt. In Texas, waar de besmettingsgraad van COVID erg hoog is, hadden zich zoveel vrijwilligers aangemeld om de Afghanen te komen helpen dat ze een geplande trainingssessie online moesten houden.

Sinds juli zijn er ongeveer tweeduizend Afghaanse visumhouders naar de Verenigde Staten gekomen. Op zeer korte termijn komen daar nog eens zesduizend bij. Op dat moment is het niet meer te doen voor vrijwilligers. Zeker niet omdat de verwachting is dat het totaal aantal vluchtelingen kan oplopen tot 22.000.

Het Amerikaanse ministerie van Defensie heeft daarom besloten dat de nieuwe groep gehuisvest zal worden op drie legerbases: Kamp McCoy in Wisconsin, Fort Bliss in Texas en Fort Lee in Virginia.

Presidentieel buitenverblijf Camp David brengt afstand maar niet altijd vrede en rust

Foto van bomen in Mayland gemaakt door Carl Schlabach voor Unsplash

________________

Het is hartje zomer in de Verenigde Staten. Ondanks alle ellende met COVID proberen mensen zo goed en zo kwaad als dat kan te genieten van vakantie of een lager tempo in het werk. President Biden heeft daarvoor een speciaal onderkomen: Camp David in de Catoctin bergen in Maryland, op een steenworp (met een helicopter) van het Witte Huis in Washington. Hij is er dit weekend ook weer naar toe gegaan.

Camp David is door iedere Amerikaanse president sinds Franklin Delano Roosevelt gebruikt als ontsnapping uit de politieke hectiek. Het ligt behoorlijk afgelegen, het is fantastisch beveiligd en er hebben zich gebeurtenissen voorgedaan die de wereldgeschiedenis bepaalden.

Roosevelt

Het kamp wordt in de jaren dertig gebouwd als onderdeel van een federaal werkgelegenheidsprogramma. In de Tweede Wereldoorlog is het de geheime schuilplaats van president Roosevelt. Het bestaan van de plek wordt door ambtenaren glashard ontkend. Het kamp heet dan nog Shangri-La, een verwijzing naar het presidentiële jacht waar FDR in de oorlog geen gebruik van kan maken. Duitse U-boten bestoken namelijk de Amerikaanse kust en het wordt als een te groot risico gezien om de president in het weekend het water op te laten. In mei 1942 rijdt Roosevelt er voor het eerst naartoe en hij vindt het fantastisch.

Wat is er allemaal te doen? Volgens de website van het Witte Huis bestaat Camp David uit een serie van blokhutten: de Aspen Lodge wordt door de president gebruikt en heeft onder andere een zwembad en een hot tub. Er is een golfbaan met slechts één hole, maar wel met verschillende tees. Je kunt er paardrijden, vissen of kleiduiven schieten, en in de winter kun je er prima langlaufen of schaatsen. De Hickory Lodge heeft een bowling baan, een fitness center en een basketbal baan. Natuurlijk heeft het een eigen helikopter landingsplaats en als je echt raad nodig hebt is er de Evergreen kapel voor gebed. Er is zelfs een gift shop (voor de gasten die een souvenir mee willen nemen).

Israël

Camp David is bekend geworden op 17 september 1978 toen President Jimmy Carter er de Egyptische president Anwar Sadat en de Israëlische premier Menachem Begin ontving. Die ontmoeting leidde tot een vredesakkoord, het Camp David-akkoord genoemd. In 2000 deed president Clinton een vergeefse poging de Palestijnse leider Arafat en de Israëlische premier Ehud Barak in Camp David tot vrede te brengen. Dat leverde geen overeenstemming op.

Tegenwoordig wordt Camp David niet meer zoveel gebruikt, lijkt het wel. President Trump is er twee keer geweest, zei dat ie zich er verveelde en gaf de voorkeur aan zijn eigen buitenverblijf in Mar-a-Lago, Florida (waar ik eerder al eens over schreef.

Biden

En Joe Biden is de president die hard op weg is om de meeste weekenden buiten het Witte Huis door te brengen. Van de dertig weekenden sinds die president is, heeft ie er acht in Camp David doorgebracht, maar 25 weekenden in zijn thuishaven in Wilmington, Delaware.

Biden hernieuwt federaal verbod op huisuitzettingen

Foto gemaakt door Matt Moloney voor Unsplash

President Biden heeft deze week het moratorium op huisuitzettingen in de VS hernieuwd tot en met oktober. Opluchting voor veel arme bewoners die door COVID hun baan zijn verloren, of de kostwinner in het gezin, en hypotheek of huur niet op konden brengen. Ik heb er al eens eerder over geschreven. Eind Juni was de hoop nog gevestigd op het Congres, en dat die met aanvullende maatregelen zouden komen. Maar dat was nog niet gebeurd en een golf van uitzettingen dreigde. Commotie bij (met name) progressieve politici, en het lijkt erop dat President Biden uiteindelijk voor de druk bezweken is.

Net als de vorige moratoria is ook deze weer uitgevaardigd door de Amerikaanse variant van ons RIVN, de CDC (Centers for Disease Control) (wat ik nog altijd een rare gang van zaken vind). Overigens is het moratorium wel aangescherpt want uitzettingen zijn alleen verboden in gebieden waar de COVID-besmettingsgraad hoog is. Met die aanscherping hoopt het Amerikaanse Ministerie van Justie een betere verdediging te hebben in de rechtszaal waar het nieuwe moratorium aangevochten wordt.

Klap

Een klap in het gezicht noemt de Amerikaanse National Association of Home Builders het. Helemaal pijnlijk voor ze, want de afgelopen jaren hebben ze miljoenen uitgegeven aan lobbywerk in Washington, maar dat heeft niet mogen baten. Ze verliezen een miljard dollar per maand, zeggen ze.

Ook dit is natuurlijk slechts een tijdelijke oplossing voor het probleem. Net zoals dat ook al voor studenten is gebeurd, die hun leningen niet hoeven te betalen tot Januari. Ook hier weer een stoplap ingezet. Deskundigen kijken naar de federale COVID noodhulp en vragen zich af waarom die niet wordt ingezet om noodlijdende huisbazen te helpen. Het Congres heeft afgelopen December maar liefst $25 miljard gereserveerd voor hulp bij huur- en hypotheekachterstanden. Daarvan is een half jaar later nog geen tien procent uitgegeven.

Ondanks én dankzij Corona stijgen de huren in de VS

Foto gemaakt door chris robert voor Unsplash

Makelaarswebsite Zillow noemt het al de "Great Reshuffle": een omwenteling in de woningmarkt. Steeds minder kopers zijn bereid een hoge meerwaarde te betalen voor korter woon- en werkvan hun kantoor. 

Op zich niks nieuws, en met de Delta-variant volop in beweging, ook niet iets wat lijkt te gaan veranderen. Maar betekent dat dan ook dat de huizenprijs in grote stadskernen gaan dalen? 

In grote steden als New York blijft dat effect nog enigszins uit. Kopers doen hun aanschaf op basis van een verwachting voor de toekomst. En mensen willen de pandemie uitzitten en dan pas een knoop doorhakken over wel of niet blijven. De huurmarkt is veel vluchtiger en daar zie je het wel gebeuren. De gemiddelde huur van een appartement in Manhattan is met een vijfde gekelderd. Zo'n veertig procent van de New Yorkers zit in een functie die je ook best vanaf huis kunt doen, dus daar zit nog wel een potentieel risico.

verkeer. Anders gezegd: steeds meer kopers zoeken een huis op iets grote afstand 

Kentekenplaten

De huren gaan wel omhoog in de buurt van New York. Sommige New Yorkers willen graag een appartement huren buiten de stad in de veronderstelling dat ze ook in de toekomst vaker thuis zullen kunnen werken, en dan kunnen ze dat buiten de drukte van de stad doen. In het noorden van de staat Pennsylvania is het bewoners opgevallen dat er steeds meer auto's met New Yorkse kentekenplaten rijden. 

Sowieso blijkt dat de huurmarkt veel sneller reageert op nieuwe ontwikkelingen. Want wat die mensen in Noord-Pennsylvania overkomt, gebeurt nu in heel Amerika: steeds meer stedelingen melden zich in de buitensteden om te huren. Dus als je alles in ogenschouw neemt: huurprijs daalt in steden, stijgt in buitenwijken, dan zie je dat de gemiddelde huur in de VS binnen een jaar met meer dan zeven procent is gestegen. 

Delta

En op plekken waar werkgevers van hun werknemers verwachten dat ze terugkeren naar kantoor, stijgen de huren alweer behoorlijk. In San Francisco bijvoorbeeld is de gemiddelde huurprijs in een maand (!) tijd met ruim vijf procent gestegen. We moeten afwachten of de Delta-variant roet in het eten gooit, maar de huurbazen in de Bay Area lopen in ieder geval vooruit op een verwachte terugkeer naar kantoren en dus ook meer vraag naar appartementen of studio's.

Stijgende huizenprijs VS: American Dream ongrijpbaar voor velen

___

Foto gemaakt door Sieuwert Otterloo in Florida voor Unsplash

___

Frustrerend

Net als in Nederland stijgen de huizenprijzen in de VS met ongekende snelheid. En dat is frustrerend voor mensen die een huis zoeken. Er is een tekort aan huizen en een lage rentestand dus overal wordt overboden. Freddie Mac is het Amerikaanse nationale hypotheekfonds, en dat meldt een gemiddelde stijging van 17% over het afgelopen jaar. 

Neem nou de Hamptons, een favoriet buitengebied voor veel New Yorkers. Door de pandemie konden velen thuis werken en tja waarom zou je dan nog in een flatje in de stad willen wonen? Het gevolg is wel dat er in de Hamptons in het afgelopen jaar vrijwel geen huis meer onder de miljoen dollar verkocht is. De gemiddelde prijs voor een huis is in Juni opgelopen tot $1.405 miljoen. Huizen zijn er schaars (geworden) en dat drijft de prijs op en huizenzoekers tot wanhoop. 

Licht aan het eind van de tunnel? Misschien, maar het zal sowieso langzaam gaan. Als de voorraad huizen geleidelijk aan weer wat groter wordt, de rente stijgt en mensen terugkeren naar kantoor. En de Delta-variant niet voor nieuwe lockdowns zorgt en de Amerikaanse economie verder onder druk zet. Op dit moment is minder dan de helft slechts gevaccineerd, dus het blijft een hachelijke situatie. Laat staan dat er nieuwe varianten ontstaan die het effect op onder meer de huizenprijs verder versterken. 

Jongeren en minderheden

Toch zal het wel een tijdje duren vooraleer alles weer bij het oude is. If ever! Jongeren en minderheden dreigen vooral de dupe te worden, want er is nauwelijks ruimte op de markt voor nieuwe huizenbezitters. Over het algemeen zal huizenbezit in de Verenigde Staten de komende twintig jaar teruglopen van 65% naar 62% in 2040.

En dat is een slecht teken voor Amerikanen. Ten eerste is het slecht voor de Amerikaanse economie. Het betekent dat er minder verhuisd zal worden en dus minder opgeknapt of aangepast. Iedere twee huizentransacties levert een baan op, is becijferd. 

Maar het is feitelijk nog fundamenteler. Voor driekwart van de Amerikanen is het bezit van een eigen huis het belangrijkste aspect van de American Dream. Die droom zal voor velen geen waarheid worden.

___

Amerikaanse huiseigenaren steeds vaker getroffen door overstromingen

Photo gemaakt door jim gade voor Unsplash

__________________

In een week waarin Nederland, België en Duitsland rampzalig getroffen werden door overstromingen, viel het nieuws hier in de VS een klein beetje weg. In een paar dagen tijd ook hier drie gigantische overstromingen: in Texas viel op 9 Juli zo'n 460 mm neerslag. Ter vergelijking: in Limburg werden records gebroken, maar viel in diezelfde tijdspanne nog niet de helft. De gevolgen van tropische storm Elsa zorgen in de de staten New York en Connecticut voor zware regens en overstromingen. Door de regenval kwamen de metrolijnen onder water te staan. En in Arizona is de impact van het moesson-seizoen begonnen. Modderstromen bedolven daar huizen en auto's. Zomaar een greep uit het nieuws van deze week.

Amerika wordt de laatste jaren steeds harder getroffen door overstromingen. Het jaar 2019 was in meerdere opzichten een rampjaar: een pandemie, politieke polarisatie en overstromingen. Volgens het Amerikaanse KNMI, de National Weather Service hebben 165 miljoen Amerikaanse huizenbezitters in meer of mindere mate last gehad van overstromingen. Overstromingen in de VS komen door stormen en orkanen, maar ook door regenval. Met name het noorden aan de oevers van de Mississippi en de Red River zijn kwetsbaar. Dit jaar tot nu toe 25 Amerikaanse doden te betreuren.

Verzekeringen

Een gewone Amerikaanse huisverzekering dekt geen overstromingen. Je kunt daarvoor een aparte verzekering afsluiten bij de overheid (National Flood Insurance) waarbij de premie wordt berekend aan de hand van het risico dat in jouw stad overstromingen voorkomen. Bij het uitkeren is wel iets geks aan de hand: je krijgt geld uitgekeerd als lening en het maximum is 5000 dollar. Ter vergelijking: de gemiddelde schade door overstroming per getroffen huis bedraagt in de VS 400000 dollar.

Tja, wat rest dan nog als de verzekeringenniet voldoende kunnen zijn? Ten eerste moet je bedenken hoe groot het risico op overstromingen is in het gebied waar je je wilt vestigen. De non-profit First Street heeft hier in kaart gebracht waar de risico's het grootst zijn de komende jaren. Een alternatief is een andere fundering voor je huis. Zelf heb ik het gezien in New Orleans na Katrina: steeds meer huiseigenaren bouwen hun huis op palen in plaats van het traditionele beton. Maar goed, goedkoop is dat zeker niet.

Air Conditioning in de Verenigde Staten: onontbeerlijk, maar slecht voor het milieu

Foto gemaakt door Tim Hüfner voor Unsplash

De Verenigde Staten is deze zomer geteisterd door een ongekende hittegolf. Records sneuvelden aan de lopend band. Neem nou de stad Seattle. Doorgaans is het daar maximaal 23 graden, nu was het er 42 graden. 

Zo'n hittegolf had nooit plaatsgevonden, zeggen wetenschappers, als het klimaat niet aan het veranderen is. Toch stom dat dat in sommige kringen in de VS nog überhaupt een punt van discussie is. Wat de zaak verergerde was een zogeheten heat dome, een lage druk koepel die de aanvoer van koude lucht tegenhoudt.

Helemaal pijnlijk voor inwoners van Seattle en andere steden in de regio, is dat lang niet iedereen een airconditioning heeft. Onderzoek van de Amerikaanse overheid wijst uit dat minder dan de helft (44%) de lucht binnen kan verkoelen. Voor de anderen is het de hitte doorstaan. Na een aantal nachten is het binnen net zo heet als buiten. Andere grote steden waar airconditioning niet gebruikelijk hoeft te zijn: San Francisco (47%) en Portland (78%). Uit diezelfde studie blijkt dat maar liefst 91% van alle huizen in de VS air conditioning heeft. Koplopers zijn New Orleans (99,4%) en Houston (99,4%). 

John Gorrie

De air conditioning gaat trouwens veel verder terug dan ik dacht. In 1840 ontwikkelt Dr. John Gorrie in Florida een plan om de stad te verkoelen. Dat is noodzakelijk, volgens Gorrie, om te voorkomen dat ziektes als malaria naar de VS komen. Gorrie bouwt in 1851 een machine die ijs maakt. De machine kan op allerlei manieren aangedreven worden: paard, wind of stoomkracht. Het plan komt niet verder dan de tekentafel en nadat het geld opdroogt, dreigt de airconditioning een stille dood te sterven.

Rond de eeuwwisseling stoffen andere uitvinders Gorrie's idee af. Willis Haviland Carrier slaagt erin een systeem te ontwerpen waarbij lucht door een aantal gekoelde buizen en filters gaat waardoor de luchtvochtigheid afneemt en de ruimte afkoelt. Hij is de eerste die de term air conditioning gebruikt. De Congreshal van de Wereldexpositie in St. Louis in 1904 is de eerste keer dat een ruimte gekoeld wordt via air conditioning.

Foto van Seattle gemaakt door Thom Milkovic voor Unsplash

God

Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht voor veel Amerikanen. De notie dat de mens de temperatuur in een ruimte konden beïnvloeden was moreel onacceptabel omdat dat aan God voorbehouden is.

De opkomst van de bioscoop in de jaren twintig brengt het proces in een stroomversnelling. Mensen zijn het beu om in donkere ruimtes met een zweetlucht te zitten. De machines worden ook kleiner en veiliger, maar blijven tot de jaren '50 eigenlijk te duur voor gezinswoningen. Pas in de jaren '60 worden nieuwe huizen standaard met airconditioning uitgerust.

Freon

Hoe mooi en dankbaar een airconditioning ook moge zijn, het komt wel met een hoge prijs. Air conditioners gebruiken een chemisch goed, genaamd Freon. En dat Freon tast de ozonlaag aan. Die ozonlaag houdt schadelijke UV-straling van de zon tegen. Een mondiaal akkoord van 1987 maakt aan het gebruik van Freon een einde.

Het alternatief voor Freon, HFC, is echt ook bepaald niet milieuvriendelijk, want het is een broeikasgas. Bovendien verbruiken al die air conditioners natuurlijk ook behoorlijk wat energie, eenvijfde van Amerika's totale energieverbruik.

En zo zitten we mooi in een Catch-22-situatie: klimaatverandering leidt tot hogere temperaturen, leidt tot meer air conditioning, leidt tot nog meer klimaatverandering.

Independence Day 2021: Droogte en vuurwerk

Photo by Jeffrey Hamilton on Unsplash

Is er een nachtmerrie-scenario dat bij iedere huiseigenaar wel eens door het hoofd spookt? Dat moet wel brand zijn. Het gevaarlijkste weekend van het jaar is in dat opzicht voor Amerikanen aangebroken.

De 4th of July is voor Amerikanen een van de belangrijkste feestdagen van het jaar. Naast kerst en Thanksgiving ook een vrije dag. Omdat ie dit jaar op zondag valt, hebben veel Amerikanen ook de maandag erop veelal vrij.  Voor het eerst sinds de pandemie zie je ook weer veel reisbewegingen. Met bijna drie miljoen reizigers afgelopen vrijdag is het zelfs hoger dan Juli 2019 toen er nog geen pandemie was. 

Bidens Belofte

President Biden beloofde in mei dat het leven in Amerika weer een beetje z'n oude beloop zou krijgen rond _Independence Day_, als meer dan 70% van de Amerikanen tenminste een keer gevaccineerd zou zijn. Hoewel dat percentage bij lange na niet bereikt is, hebben veel mensen toch echt de behoefte om weer ouderwets _4th of July_ te vieren met hun vrienden en familie. Alsof er niets aan de hand is. 

Naast COVID-verspreiding zijn Amerikaanse autoriteiten vooral beducht voor een ander gevaar: brand in en om het huis.

Amerikanen mogen niet zoals Nederlanders met oud en nieuw vuurwerk afsteken. Ik weet nog hoe wij hier bij onze eerste oudejaarsavond tevergeefs naar buiten liepen met champagne en gillende keukenmeiden. Totale duisternis: niemand op straat en vuurwerk afsteken was geen goed idee.

Nee, geen vuurwerk om het oude jaar af te sluiten, maar wel om de onafhankelijkheid te vieren. En dat doen Amerikanen massaal. Vorig jaar werden er record-verkopen gemeld. Als we vanwege COVID niet kunnen reizen, dan toch tenminste vuurwerk knallen rond het huis, was de gedachte. 

Vorig jaar zagen we de gevolgen al: zo'n 15,000 Amerikanen moesten zich medisch laten verzorgen voor verwondingen opgelopen bij het afsteken van vuurwerk. 

Geen vuurwerk!

150 wetenschappers schreven dit jaar een ingezonden brief aan Amerikanen: steek geen vuurwerk af, gebruik de magnetron in plaats van de barbecue. 

Er is dit jaar een enorme droogte met name aan de Westkust waar negentig procent van het gebied volledig uitgedroogd is. Bijna eenvijfde deel van alle Amerikanen woont in een kurkdroog gebied. 

Ieder jaar is er een piek te zien in branden op 4 Juli. Tussen 1992 en 2015 zijn er 7000 bosbranden uitgebroken op die ene dag in het jaar. Ieder jaar moeten 2,5 miljoen gezinnen op de vlucht voor de vlammen. Doordat het aantal huizen op de grens van het verstedelijkt gebied jaar in jaar uit toeneemt, wordt ook de kans op branden ieder jaar groter. Ook barbecues en fire pits (vuurkorven) zijn gevaarlijk. 

Misschien een geluk bij een ongeluk. Door de pandemie zijn er vertragingen opgetreden in de leveranties. Daardoor is er een tekort aan vuurwerk. Misschien blijft het daardoor toch relatief rustig dit weekend. Laten we het hopen. Aan mij zal het niet liggen.

Opmars Amerikaanse GarBars voor verveelde stelletjes in saaie suburbs

Foto van een blikje bier in een garage. Gemaakt door REVOLT voor Unsplash

De pandemie heeft de mensheid tot ongekende inventieve hoogtes gebracht. Als je niet meer naar de kroeg kunt, dan bouw je een kroeg in je garage. Het was al een klein beetje een trend aan het worden, maar door corona is het echt een rage geworden. Je hoeft maar even te googlen en je vindt genoeg bewijs. Kijk bijvoorbeeld naar deze reportage in de New York Post. Hier nog meer voorbeelden ter inspiratie. Je eigen Cheers bar, het behoort tegenwoordig allemaal tot de mogelijkheden. Een alcoholvergunning hoef je over het algemeen niet aan te vragen, behalve als je gasten laat betalen voor hun consumpties.

Kroeg

Voor sommigen is het simpelweg heimwee naar hun jeugd. De bruine kroeg (voor zover ze dat concept hier echt kennen) in de studentenstad, voor anderen een mooie manier om met bevriende buren een biertje te drinken. Geen Bob nodig want je hoeft niet meer achter het stuur te kruipen. Eerder schreef ik al over twee nieuwe toepassingen voor de garage tijdens COVID, en de “GarBar” had daar eigenlijk bij gemoeten. 

Kost dat dan? Staat hier voorgerekend. Een normale verbouwing van garage naar een bewoonbare ruimte kost zo'n $15,000. Voor een bar heb je natuurlijk ook water en afvoer (keuken) nodig. Dus tel er nog maar eens $10,000 bij op. Dan moet je nog de meubels en inrichting kopen, laten we zeggen $5,000. Dan kom je uit op zo'n $30,000 totaal. En dan heb ik de alcohol er nog niet bij gerekend.