Huizenbezit Amerikaanse LGBTQ-gemeenschap blijft achterlopen
Foto gemaakt door Brielle French voor Unsplash
Pride Month
Deze maand is het Pride Month en dus zie je overal het regenboog-logo opduiken. De maand is onder meer bedoeld om de rechten van de LGBTQ-gemeenschap te verankeren. De eerste Pride Month in de Verenigde Staten werd georganiseerd na rellen in 1969 bij een bar van gays in New York genaamd Stonewall. Om en nabij dezelfde tijd worden in Nederland de eerste homoprotesten georganiseerd. Toch is in beide landen ontwikkeling van homorechten niet hand in hand gegaan. Nederland is in 2001 het eerste land wereldwijd dat het homohuwelijk legaliseerde, in de Verenigde Staten is het same sex marriage pas legaal geworden in 2015. Het aantal Amerikanen dat zich identificeert als LGBTQ neemt toe: het is nu 7%, maar onder jongeren ligt het op een vijfde.
Binnen de LGBTQ-gemeenschap is het percentage huiseigenaren rond de 49%, volgens de makelaars website Realtor, en daarmee is het onder het landelijke gemiddelde van 65% onder de gehele bevolking. Slechts een kwart van de Amerikaanse transgenders heeft een eigen huis. Dat is opvallend omdat het gemiddeld inkomen in de LGBTQ-gemeenschap hoger ligt dat het Amerikaanse gemiddelde.
Discriminatie
De LGBTQ Real Estate Alliance concludeert in een jaarlijkse enquête onder de leden dat LGBTQ’ers steeds meer zien dat er binnen hun bedrijf of organisatie aandacht is voor diversiteit en inclusie. Dat is een positieve ontwikkeling. Tegelijkertijd ervaart 20% dat met name makelaars zich nog wel eens schuldig maken aan een vorm van discriminatie of unconscious bias. Een onderzoek uit 2019 toont aan dat LGBTQ’ers nog altijd een veel grotere kans hebben dat hun hypotheekaanvraag wordt afgewezen dan heteroseksuele koppels.
Maar discriminatie is niet de enige reden waarom het huizenbezit bij juist deze groep achterblijft, denkt de LGBTQ Real Estate Alliance. Veel leden van de LGBTQ-gemeenschap wonen in de stad waar de huizenprijzen de afgelopen jaren uit de pan zijn gerezen.
Staat een nieuwe Amerikaanse huizenbubbel op klappen?
Foto gemaakt door Ryan Ledbetter voor Unsplash
__________________
Bubble
Het lijkt erop alsof er een einde is gekomen aan de enorme prijsstijgingen op de Amerikaanse huizenmarkt. Terwijl de zomerzon aan hitte wint, koelt de huizenmarkt een beetje af. Het was ook wel een beetje te gek, concludeert Fortune, en sommigen begonnen al aan een nieuwe housing bubble te denken, omdat de huizenprijzen niet langer enig verband hielden op de echte waarde van een huis. Maar goed, daar komt dus langzaam maar zeker een einde aan, en de gevolgen van een bubble zullen minder hard aankomen.
Het zijn volgens Bloomberg de rentestijgingen die een einde hebben gemaakt aan de roller coaster. Hogere rente betekent namelijk ook hogere hypotheekrente. En in een periode van ongekende inflatie betekent het ook dat sommigen even niet meer op zoek zijn naar een nieuwe woning.
Hypotheekrente
Volgens Insider is de hypotheekrente een stuk hoger dan ten tijde van de pandemie. Gemiddeld betaalt een Amerikaan nu zo’n 5 procent hypotheekrente, terwijl dat in december 2020 nog maar 2,7 procent was.
Maar het is niet alleen maar zo dat de vraag is afgenomen. Ook het aanbod nieuwe huizen neemt toe. De effecten van een tekort aan goederen begint een beetje af te nemen. Begrijp me goed, er is nog steeds een groot tekort aan huizen in de VS, maar het is niet meer zo erg als een paar maanden geleden.
Volle mep
En dus zie je dat kopers niet langer bereid zijn de volle mep te betalen. Langzaam maar zeker dwingt dat verkopers om hun prijs aan te passen naar een realistischer niveau. Marketwatch becijferde dat een op de vijf huisverkopers de prijs inmiddels heeft laten zakken.
Dit blog is niet bedoeld als onroerend-goed-adviesbureau, dus ik ga ook niet proberen te schrijven over de wenselijkheid van al dan niet verkopen op dit moment in de Amerikaanse huizenmarkt. Dat moet de lezer zelf maar bepalen.
COVID treft dakloze veteranen in de VS extra hard
Foto gemaakt door Matt Collamer voor Unsplash
Memorial Day
Het is vandaag Memorial Day in de Verenigde Staten, de dag waarop Amerika stilstaat bij omgekomen militairen, en is dus vergelijkbaar met onze Dodenherdenking (4 mei). Memorial Day valt altijd op de laatste maandag van mei en is een officiële vrije dag in de VS. (Voor veel schoolkinderen is het officieuze begin van de zomer die loopt tot Labor Day (de eerste maandag in September).
Memorial Day is in 1868 begonnen en was bedoeld om gesneuvelden uit de Burgeroorlog te eren. Na de Eerste Wereldoorlog is besloten om alle gesneuvelden te herdenken en sinds 1971 is het een officiële herdenkingsdag.
Dakloze veteranen
Hoewel het misschien meer gepast is op Veterans Day (11 november), wilde ik het op Memorial Day hebben over veteranen. Zo’n zeven procent van de Amerikaanse bevolking mag zich veteraan noemen, oftewel 17 miljoen Amerikanen volgens de officiële volkstelling. Eerder schreef ik al over huisvesting voor teruggekeerde veteranen uit WOII, maar wat me iedere keer weer shockeert is het grote aantal dakloze veteranen in VS.
Hoewel niemand het exacte aantal dakloze veteranen kent, gaat het Amerikaanse ministerie voor Veteranenzaken uit van zo’n veertigduizend (in 2020). De meeste van deze daklozen hebben te maken met psychiatrische klachten, en ook met de lengte van de militaire dienst in oorlogsgebieden. Vandaar wellicht dat de grootste groep dakloze veteranen uit de Vietnamoorlog komt. Psychische problemen komen ook vaak pas na een aantal jaren aan het licht, op een moment dat de omgeving er vanuit gaat dat de veteraan eroverheen is.
Pandemie
De pandemie heeft de dakloze veteranen weinig goeds opgeleverd, een stijging van zes procent tussen 2020 en 2019. Maar dat is niet het hele verhaal. Sinds 2009 is het aantal dakloze veteranen in de VS gehalveerd, en de Amerikanen zijn vastberaden om de draad weer op te pikken. President Biden noemt het een speerpunt in zijn veteranenbeleid om ook de laatste groep onderdak te bieden.
Waar gaan de Oekraïense vluchtelingen in de VS wonen?
Foto gemaakt door Tina Hartung voor Unsplash
Oekraïne
Trouwe lezers hebben zich misschien afgevraagd waarom ik niets heb geschreven over de oorlog in Oekraïne. De verklaring is dat ik in eerste instantie geen verband zag met de Amerikaanse huizenmarkt. En de beelden uit Oekraïne maakten me zo depressief: ongelooflijk oneerlijk hoe gewone mensen van de ene op de andere dag in een oorlogszone woonden.
De mensen die geluk hebben, zijn tijdig het land ontvlucht. Volgens de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR zijn dat er inmiddels meer dan vijf miljoen. De meesten krijgen opvang in de omringende landen, zo’n vijftigduizend zitten in Nederland. President Biden heeft aangekondigd dat de Verenigde Staten maximaal 100.000 Oekraïense vluchtelingen willen opnemen. Tijdelijk, want een Amerikaans paspoort of een green card zit er niet in voor de Oekraīners.
Afghanen
Over de opvang van Afghanistan-vluchtelingen schreef ik al eens, en ik denk dat ook de Oekraïense vluchtelingen afhankelijk zullen zijn van Amerikaanse vrijwilligers. Volgens opiniepeiler Gallup staan Amerikanen met open armen klaar om de Oekraïners op te vangen. En dat is wel het verschil met de Afghaanse vluchtelingen: veel Amerikanen zijn bang dat het veel moeilijker gaat worden om die groep zich te laten aanpassen aan de Amerikaanse samenleving dan de Oekraïners. Volgens het blad Foreign Policy worden in Duitsland de eerste Afghaanse vluchtelingen huizen uitgezet om plaats te maken voor Oekraïners.
Russen
Misschien kan er een andere oplossing gevonden worden voor de Oekraïners in de Verenigde Staten. De afgelopen vijf jaar zijn er zo’n vijftig huizen in de VS verkocht aan Russen, met name in de staat Florida. Mochten er Russen tussen zitten die op de sanctielijst staan, dan zou ik zeggen: confisqueren dat huis en Oekraïense vluchtelingen een comfortabel en zonnig onderkomen geven. Al is het maar voor tijdelijk.
Verbouwingsperikelen bieden zicht op Amerikaanse post-COVID-problemen
Foto gemaakt van een verbouwing door Amish door Randy Fath voor Unsplash
Tanden
Bij mij in de buurt wordt weer flink verbouwd. Maar dat gaat dan wel in horten en stoten. Soms wordt er zelfs op zondag doorgewerkt, en dan ineens is het weer weken stil. Amerika krabbelt op van de pandemie (hoewel: ik hou m’n hart vast voor de BA2-variant die ook hier dominant is geworden), maar dat gaat niet van een leien dakje. Wat me opvalt is dat de verbouwing soms wekenlang stil ligt omdat men wacht op bouwmaterialen en -werkers. En waar het probleem met name zit is dan in een oogopslag duidelijk: ramen en deuren. Als gebitten met ontbrekende tanden staan de huizen te wachten op de hervatting. Sommige hebben de afgelopen maanden weer en wind moeten doorstaan.
Belangrijkste boosdoener is nog altijd de supply chain. De vraag naar nieuwe huizen is nog steeds onverminderd hoog, ondanks de stijgende hypotheekrente. Die was er al vòòr de pandemie, en die is alleen maar erger geworden. De vraag is zo hoog dat materialen niet aan te slepen zijn, letterlijk niet. De huizenprijs is trouwens ook met maar liefst een vijfde gestegen binnen een jaar tijd. Het probleem van de bevoorrading is overigens niet oneindig: experts verwachten dat de boel in het derde kwartaal van 2022 aan zal trekken. Maar wat niet helpt is de strijd in Oekraïne en China dat weer in een lockdown terecht komt vanwege nieuwe COVID-uitbraken.
Bonus
Het heeft echter niet alleen te maken met de supply chain, de toeleveranciers. Er is ook een groot probleem met het werven van arbeidskrachten. Amerikanen hebben net als Nederlanders lering getrokken uit het thuiswerken en nagedacht over een betere work-life-balance. En past daar nog wel een baan in de bouw bij? Nee dus. Een vestiging van het ramenbedrijf Pella biedt inmiddels nieuwe collega’s een bonus aan van duizend dollar, nog voordat er ook maar één uur gewerkt is.
Oplossingen zijn niet echt makkelijk te verzinnen. Misschien een ongemakkelijke: minder verbouwingen in de VS. Een ongebruikelijke oplossing, maar wel een vernieuwende is het gebruiken van 3d-printers om huizen te bouwen. Het Texaanse bedrijf Icon heeft inmiddels een eerst huis, House Zero, uit de grond gestampt, of beter gezegd van de printer gehaald.
Een plek in het midden
Foto gemaakt door Shridhar Gupta voor Unsplash
__________________
Voorbij
Hoewel de pandemie nog lang niet voorbij is, lijkt het wel alsof Amerika het coronaboek gesloten heeft. Zelfs de president zegt dat het tijd is om terug te keren naar de kantoren. Dat er nog dagelijks duizend mensen overlijden lijkt er niet meer toe te doen. En dat er een nieuwe variant aankomt waar China behoorlijk van geschrokken is, kijkt klaarblijkelijk niemand in de VS van op. Amerika is COVID-moe en snakt nostalgisch naar het verleden.
En dus keren mensen terug naar kantoor en staan Amerikanen weer massaal in de file, zoals in Philadelphia. Maar niet iedereen probeert van post-COVID pre-COVID te maken. Progressieve en moderne werkgevers zijn op zoek naar hybride werkvormen, waarbij naar het kantoor gaan voor werknemers alleen verplicht is als er ook iets te doen is. Sommige bedrijven hebben letterlijk moeite om het kantoor terug te vinden omdat ze het gebouw verkocht hebben tijdens COVID. En wat nu? Terugkopen of toch iets anders? Velen twijfelen nog.
Midden
Misschien ligt de oplossing wel ergens in het midden. Starbucks had ooit de ambitie om ontmoetingsplek te worden die tussen huis en kantoor lag. Een tafel, Wifi en frappuccino zijn de belangrijkste ingrediënten. Starbucks is inmiddels een multinational geworden en ik weet niet wat nu de strategie is, maar de behoefte van een place in the middle is in dit voorbarige post-covid-tijdperk geliefd.
En dat zie je bijvoorbeeld aan een bedrijf als We Works dat verwacht dat de vraag naar flexibele kantoorplekken in 2022 met meer dan dertig procent zal toenemen. Wauw. Het is ook wel een uitkomst voor iedereen: je bent in de buurt van kantoor en kunt samenwerken met collega’s. Maar de commute is een stuk minder en als je niet op kantoor hoeft te werken dan scheelt dat weer huurkosten. Iedereen blij!
Inflatiemonster bezorgt Amerikaanse huizenkoper slapeloze nachten
__________________
Foto gemaakt door olieman.eth voor Unsplash
Records
De inflatie rijst wereldwijd de pan uit. Ook in de Verenigde Staten is de inflatie binnen een jaar zo’n 7,5 procent gestegen, volgens schattingen. Dat is de hoogste stijging in veertig jaar. In Nederland ligt dat percentage iets boven de 6 procent, en ook in Nederland worden records gebroken.
Inflatie heeft nooit één oorzaak, het is altijd een combinatie van factoren, maar duidelijk is wel dat de pandemie de economie in een soort draaikolk heeft gebracht. Westerse landen hebben zich staande gehouden door enorme steunpakketten aan te bieden en de rente laag te houden. Maar dat zorgt voor oververhitting van de economie en dus inflatie.
DNB en Fed
In Nederland is het De Nederlandsche Bank (DNB) die de financiële markten controleert, in de Verenigde Staten is daar een groep van nationale banken, verenigd in de Fed, verantwoordelijk voor. Die Fed heeft al laten doorschemeren dat er op korte termijn een hogere rente aankomt. En een stijging van de rentestanden betekent dat geld lenen duurder wordt: hypotheken en andere leningen worden minder aantrekkelijk voor (toekomstige) huiseigenaren.
De verwachting is dat het voor jonge Amerikanen nog moeilijker zal worden om voet aan de grond te krijgen op de woningmarkt. Lenen wordt immers duurder. Tel daarbij op dat de gemiddelde huizenprijs het afgelopen jaar in de VS met 15% gestegen is. Bovendien teren Amerikanen in op hun reserves omdat door de inflatie natuurlijk alles duurder geworden is. Denk bijvoorbeeld aan de benzineprijs. En dan is er nog het verschrikkelijke conflict in Oekraïne dat voor onzekerheid zorgt. En als er één ding is waar beleggers een hekel aan hebben, dan is het onzekerheid.
Advies
Op termijn is er echter verlichting want de vraag naar nieuwe huizen zal afnemen en daardoor koelen de prijzen ook wat af. En de spaarrentes zullen ook iets gaan stijgen (Niet genoeg om te compenseren voor de inflatie, maar alle beetjes helpen). Dus mijn advies aan potentiële huizenkopers is: blijf zitten waar je zit, hou je adem in en stik niet. Dit is niet de tijd om grote risico’s te nemen, tenzij je al in het proces zit en je op het laatste moment kunt profiteren van de nu nog lage rentestand.
Virtueel onroerend goed steeds meer in trek
Foto gemaakt door Lucrezia Carnelos voor Unsplash
__________________
VR-brillen
Tijdens de kerstvakantie waren we uit logeren geweest bij vrienden en onze kinderen zijn met elkaar opgegroeid dus het was een feest om iedereen weer terug te zien. Het spelen van de kinderen is in de afgelopen jaren wel heel erg veranderd: beide kinderen zaten met een VR-bril op en waren totaal van de wereld afgesloten. Althans de fysieke wereld. Ze kraaiden van plezier.
Steeds meer mensen ontvluchten de materiële wereld om zich tegoed te doen aan de virtuele wereld. En de verbeeldingskracht is zo groot dat mensen uren- ja dagenlang kunnen doorbrengen in zogeheten virtual lands. Wat is zo’n virtueel land? Moeilijk te omschrijven, maar als je je realiseert dat we nu al een tijdje virtueel geld hebben, de zogeheten NFT’s (non-fungible tokens), dan is het misschien iets makkelijker om je voor te stellen dat die NFT’s ook “vertaald” kunnen worden naar digitaal onroerend goed. Je koopt dus een digitaal stuk grond met digitale middelen. Eigenlijk hetzelfde als het kopen van een website-domein, maar dan in 3D.
Onmetelijk
Makelaarssites als Redfin of Zillow bieden (nog) geen virtuele percelen aan, daarvoor moet je naar sites als Decentraland, Somnium Space of The Sandbox. Ik heb er verder geen verstand van, en eerlijk gezegd voelt het nog heel erg aan als computerspelletjes, maar er zijn inmiddels heel veel grote belangstellenden die zich inkopen in deze onmetelijke digitale huizenmarkt.
Inmiddels is de gemiddelde prijs voor een lapje grond in Decentraland $15.000. En onlangs heeft iemand $4,5 miljoen neergeteld voor een virtueel perceel in The Sandbox. Dat stukje land stond naast het perceel dat rapper Snoop Dogg bezit. Je moet het er maar voor over hebben, zeg. Nader onderzoek wijst uit dat de Dogfather zich intensief bezighoudt met dit soort spelletjes, er is zelfs een heuse Snoopverse.
Snoop
En Snoop is niet de enige: Nike, Adidas, JP Morgan, Paris Hilton, en vele anderen kopen zich inmiddels suf. Digitaal dan. Grote bedrijven zijn geïnteresseerd om verschillende redenen: marketing van fysieke producten, investeringsportfolio’s voor cliënten en een lanceerplatform voor nieuwe campagnes of initiatieven.
Ik heb een beetje rondgewandeld in de digitale wereld en voorlopig ben ik nog niet echt onder de indruk. Het ziet er erg erg blokkerig uit. Maar goed, zoals legoblokjes inmiddels vervangen zijn door Minecraft-blokjes, zo zal de toekomstige generatie misschien het digitale woonerf net zo belangrijk vinden als het fysieke. Als ze maar gelukkig zijn.
Seniorenwijken groeimarkt voor Verenigde Staten
Foto gemaakt door Jeff Sheldon voor Unsplash
Cadence
Wat me nog iedere keer verbaast is dat in Amerika dorpen en buurten gewoon uit de grond worden gestampt. Ze zijn er ineens. Het gebeurt in Nederland ook nog wel, maar gebrek aan ruimte en zonering maken het moeilijk. Dat is (nog) niet aan de hand in de Verenigde Staten. En dus komt op een steenworp afstand van hoofdstad Washington het dorp Cadence. Het plan is om 75 rijtjeshuizen te bouwen die zo’n $700.000 moeten gaan kosten.
Wat Cadence bijzonder maakt, is dat het een wijk moet worden voor mensen van 55 jaar en ouder. De huizen hebben allemaal twee verdiepingen maar het dagelijks leven speelt zich beneden af: daar is bijvoorbeeld ook de slaapkamer, de badkamer en de wasruimte. Zo hoeven ouderen niet meer de trap op en af. De bovenverdieping is voor bezoekers: kinderen en kleinkinderen en die hebben dus een apart en afgesloten deel van het huis. Voor als je de (schoon)ouders even beu bent. Je bent omgeven door leeftijdsgenoten maar niet verstoken van jongere mensen want Washington is niet ver weg. Bovendien is alles fonkelnieuw en hoef je niet de ladder op om onderhoud te plegen.
Del Webb
Het idee van dit soort leefgemeenschappen voor ouderen komt van de onroerend goed ondernemer Del Webb, een kleurrijk figuur die in 1960 een retirement community bouwde in de staat Arizona, genaamd Sun City. Met een golfbaan, een amphitheater en een eigen winkelcentrum. Het idee was erg succesvol, in het eerste weekend dat modelhuizen bezichtigd konden worden, kwamen 100.000 mensen een kijkje nemen.
Dit soort communities zijn opgekomen als paddestoelen in de Verenigde Staten, met name in de zonnige staten: Arizona, Texas, Californië en Florida (dat met The Villages de grootste heeft). Maar de laatste tijd zie je ze eigenlijk overal rond grote steden opduiken in de VS. Ze zijn vooral bedoeld - zoals ook al uit de vraagprijs voor huizen in Cadence blijkt - voor ouderen die hun financiële schaapjes op het droge hebben.
Kreupel
Ik denk dat het een groeimarkt is want Amerika is ook aan het vergrijzen, blijkt uit onderzoek van Harvard. In de komende twee decennia groeit het percentage 65-plussers van 25% naar 36%. En dus ook de behoefte wellicht aan dit soort huizen. Zelf moet ik er niet aan denken. Dan zit je daar tussen die oudjes te mijmeren over het verleden en het naderende einde. Bweh. Zo lang als ik kan, kreupel en met een stok desnoods, blijf ik onder de mensen, hoe jong ze ook mogen zijn.
Overleeft Home Fitness de pandemie?
Foto gemaakt door Brian Wangenheim voor Unsplash
Peloton
Ik vind het heerlijk om thuis te kunnen sporten. Je kunt zo vanuit je pyjama ‘s ochtends in je sportkleren stappen en in alle rust aan je conditie werken. Of na een intensieve werkdag de spanning en stress van je af sporten. Zonder dat je in de auto hoeft te stappen naar de fitnessclub, en als je al zweet ziet, dan is het van jou of van je huisgenoten. Natuurlijk vind ik het heerlijk om buiten te wandelen, maar ‘s winters is het ook aangenaam om niet de deur uit te hoeven.
Daarom was ik in eerste instantie ook best verbaasd dat het zo slecht gaat met Peloton, de makers van interactieve hometrainers. Nu moet ik zeggen dat ik zelf geen Peloton heb en dat ik dus ook niet weet hoe de prijs zich verhoudt tot de geleverde diensten, maar $59 per maand is best prijzig. In ieder geval meer dan een gemiddeld fitness-abonnement. De fabrikant laat zelf doorschemeren dat de vraag naar fitness producten ingestort is.
Mensen willen klaarblijkelijk na de pandemie terug naar de gym en de fitnesszalen. Omicron gooide nog tijdelijk roet in het eten, maar zo te zien is Amerika klaar om gezamenlijk te hijgen en te puffen in afgesloten ruimtes met beperkte doorluchting. Sterker nog: in de break tussen Delta en Omicron brak het aantal fitness-gebruikers records van vòòr de pandemie.
Garage
Zelf ben ik nog lang niet zo ver. Ik bouw mijn fitnessruimte langzaam maar zeker uit totdat ik niet meer naar de gymzaal hoef. En ik ben niet de enige. Al tijdens de pandemie waren er mensen die hun garages ombouwden tot fitnessruimtes, zoals ik signaleerde. Dat heb ik zelf uiteindelijk niet gedaan, maar wat in 2019 begon als een handvol gewichtjes en een piepende treadmill is uitgegroeid tot een mooie work out space.
Thuis trimmen zal ook na de pandemie een blijvertje zijn, ondanks de problemen met Peloton. Op de consumenten electronica beurs CES in Las Vegas was eerder deze maand ook een grote afvaardiging van de fitness-branche. Meest in het oog springend was het gebogen scherm van LG waardoor je ook liggend op de grond je online-instructeur kunt volgen. Mocht je de smaak te pakken hebben, en zelf aan de slag willen, dan vind je hier misschien wat inspiratie.
Meeste Amerikaanse huiseigenaren profiteren niet van lage rentestand
Foto gemaakt door Kostiantyn Li voor Unsplash
Rentestand
In Amerika staat de rente door de pandemie-crisis nog altijd laag. Maar voor hoe lang nog vragen veel huiseigenaren zich af. Het stelsel van centrale banken, de Fed, die toonaangevend is de banken, staat volgens mediaberichten op het punt om de rente te verhogen. Om te proberen de hoge inflatie (7% over het afgelopen jaar) het hoofd te bieden.
En daarmee komt naar alle waarschijnlijkheid ook een einde aan de gouden periode om een lagere hypotheek te bedingen. In Nederland steeg het aantal hypotheekoversluitingen in en jaar tijd met 34%. In de Verenigde Staten lag dat percentage iets lager: 26%.
Gedoe
Een groot deel van de Amerikanen die hun hypotheek niet hebben overgesloten, zegt dat het teveel gedoe zou hebben opgeleverd. Belangrijk obstakel is de zogeheten credit history. Iedere Amerikaan krijgt een score en op basis van die score kom je wel of niet in aanmerking voor een lagere hypotheek. De credit score gebruikt een aantal factoren om bij een cijfer uit te komen: betaal je op tijd je verplichtingen, hoeveel is je totale schuld, hoe lang heb je al een bankrekening of hypotheek, hoe gespreid zijn je leningen en hoe vaak checken geldschieters je credit score.
Het lijkt in dat opzicht nog best wel op het Nederlandse Bureau Krediet Registratie (BKR). En toch werken ze compleet anders. In Nederland kun je probleemloos een lening afsluiten als je geen enkele vermelding hebt bij het BKR. In de Verenigde Staten gaan alle alarmbellen af als je geen credit history hebt, en kun je een lening wel vergeten. En dan maakt het niet uit hoeveel je verdient.
Spaargeld
Amerikaanse geldschieters zijn niet heel erg geïnteresseerd in je maandelijkse salaris of hoeveel spaargeld je hebt. Je wordt aangemoedigd om geld te lenen, en beloond als je erin slaagt je schulden tijdig af te lossen. Als je dus een keer een maandelijkse aflossing mist, komt dat je duur te staan. In Nederlands zou het worden afgezet tegen je salaris en je totale schuld. Dat gebeurt in de VS niet.
Het gevolg is dat veel Amerikanen een te lage credit score hebben om oversluiten van de hypotheek lucratief te maken. Nog los van de stress die het met zich meebrengt.
MLK’s campagne voor een rechtvaardige toegang tot de huizenmarkt
Foto geleverd door Unseen Histories via Unsplash
Chicago
Maandag wordt de geboorte van de dominee Martin Luther King jr. gevierd in de Verenigde Staten. Voor veel mensen is het een vrije dag om stil te staan bij het leven van een bijzonder persoon. MLK zette zich in voor gelijke rechten voor zwarten in de Verenigde Staten en richtte zich op allerlei aspecten van het leven. Van kiesrecht tot rechtvaardige huisvesting.
In het begin van de twintigste eeuw werden African-Americans stelselmatig de toegang ontzegd tot huizen in betere wijken. Ze konden alleen wonen in de getto en werden gediscrimineerd als ze op een andere plek wilden wonen. Dat noemen ze redlining. In 1965 begint Martin Luther King jr. een campagne in Chicago om aandacht te krijgen voor het probleem, omdat in die stad de residentiële segregatie een wijdverspreide praktijk was. De beweging had een simpele eis: dat zwarten overal toegang hadden tot de huizenmarkt.
Ratten
Na het einde van de slavernij (in 1865) en de Industriële Revolutie trokken veel zwarten naar het noorden om te profiteren van de welvaart en de nieuwe vrijheden. De meesten begonnen als huurders maar konden nooit de stap maken naar huiseigenaar vanwege de redlining.
MLK’s campagne bestond uit vreedzame protestmarsen (hoewel King zelf bekogeld werd met stenen) en het uittesten van de woningmarkt. Medewerkers van King probeerden huizen te kopen en kwamen er achter dat dat simpelweg niet lukte. “We zijn het beu om in de sloppenwijken te wonen waar het wemelt van de ratten, met een gemiddelde huur van $97 voor vier kamers in Lawndale, terwijl een blank gezin voor vijf kamers gemiddeld $73 betaalt in South Deering”, aldus Martin Luther King jr.
Fair Housing Act
King wordt vermoord in Memphis in 1968. Niet lang daarna tekent president Johnson de zogeheten Fair Housing Act. Vanaf dat moment is redlining verboden. Het was een enorme stap voorwaarts voor de zwarte bevolking, maar ruim vijftig jaar na de protesten van King is er nog altijd veel werk te verrichten om gelijke rechten te krijgen voor African Americans. Dat blijkt ook uit het verhaal rond Bruce Beach waar ik eerder over schreef.
Zijn mijn voorspellingen voor 2021 uitgekomen?
Foto gemaakt door Clay Banks voor Unsplash
Voorspellingen
Een jaar geleden deed ik een aantal voorspellingen voor 2021. Het leek me interessant om kort terug te blikken en te kijken of ik het bij het juiste eind heb gehad. Here we go:
Ten eerste voorspelde ik dat 2021 een topjaar voor de bouwsector zou worden. Ik dacht toen dat het vaccin voor verlichting zou zorgen. Dat is ook gebeurd, maar de Delta-variant (en nu de Omikron-variant) hebben roet in het eten gegooid. Ook had ik niet verwacht dat de problemen met de supply chain zo groot zouden worden. Er is nog altijd een tekort aan arbeidskrachten, inflatie en de leveranties van producten is traag. Kortom, deze voorspelling is niet uitgekomen in 2021.
Datzelfde geldt dan logischerwijs ook voor de tweede voorspelling: 2021 wordt het jaar van de kleine verbouwing. Natuurlijk zijn er heel wat mensen geweest die gebruik hebben gemaakt van de versoepeling na het uitrollen van de vaccins, maar dat was niet genoeg om van het hele jaar een succes te maken.
Huizenprijs
De derde voorspelling is gelukkig wel uitgekomen: de huizenprijs in Amerikaanse steden is aangetrokken. Pfoe, toch nog een voorspelling uitgekomen. Hoe je het ook wendt of keert, steeds meer mensen hebben in 2021 langzaam maar zeker weer een aantal dagen op kantoor doorgebracht. Was ook niet zo’n moeilijke voorspelling, achteraf gezien, want het herstel bleek al eind 2020 te zijn ingezet.
Voor 2022 ben ik een stuk voorzichtiger. Door schade en schande wijs geworden. In een pandemie is het moeilijk voorspellingen doen. Het lijkt erop alsof Omikron geïnfecteerden minder ziek maakt, maar zelfs dat staat niet vast. Sowieso is het een stuk besmettelijker en dat kan wel eens behoorlijk ontwrichtend gaan werken. Ook al ben je niet (erg) ziek, als je COVID hebt moet je toch minstens een werkweek thuisblijven. Als hele afdelingen ineens niet meer kunnen functioneren, omdat er onvoldoende mensen kunnen werken, dan hebben we een probleem.
Geen voorspellingen
Dus ik ga even geen voorspellingen doen voor 2022. Behalve dan deze: Wonen in Amerika zal ook in 2022 weer wekelijks berichten over alles wat maar met wonen in Amerika te maken heeft.
Ik wens iedereen een gezond en gelukkig nieuw jaar toe!
Kostbare kerstverlichting in de VS zou Scrooge doen huilen
Foto gemaakt door Steven Van Elk voor Unsplash
Kerstverlichting
Iets wat mijn gezin en ik ieder jaar wel een keer doen, is door de buurt rijden en kijken naar de kerstverlichting die sommige plaatsgenoten hebben neergezet. Hoewel ik zelf niet zo van al te uitbundige lumineuze uitspattingen houdt, is het fun om te zien hoe anderen zich hebben uitgesloofd. Er zijn zelfs hele tv-programma’s over gemaakt over hoe gezinnen in Amerika proberen een jury ervan te overtuigen dat zij toch de mooiste lampjes buiten hebben.
De Scrooge in mij vraagt zich meteen af hoeveel geld al die verlichting kost. Humbug! Nutteloze verlichting, mag ik eraan toevoegen, want ze blijven vaak de hele nacht aan terwijl er geen hond op straat is. Ik moest even een paar keer checken of ik meerdere bronnen kon vinden, maar jaarlijks worden er in de VS 150 miljoen slangen kerstlampjes verkocht. Totale kosten (inclusief boom en andere kerstdecoraties): zes miljard dollar!
Hibberd
De traditie van kerstverlichting in de VS gaat al meer dan een eeuw terug. In 1882 was het een adjudant van Thomas Edison, Edward Hibberd Johnson, die een oplossing probeerde te vinden voor het brandgevaar van kerstbomen met kaarsverlichting. Die eerste elektrisch verlichte kerstboom zette Johnson in de voorkamer van zijn huis opdat voorbijgangers zich aan konden vergapen. Betere reclame konden ze zich niet voorstellen. En natuurlijk bleef het niet bij een paar simpele lampjes: in 1884 had Johnsons boom volgens de New York Times al 120 lampjes. Tegenwoordig rekenen ze 300 lampjes per meter hoogte, dus bij een gemiddelde kerstboom zit je al gauw aan de 500 a 600 lampjes.
Wat voor kinderen leuk is om te doen is een Light Show met kerstverlichting. Gemakkelijk vermaak: je koopt een kaartje bij de ingang ean rijdt stapvoets langs de opgestelde lichtinstallaties. Sommige zijn kilometers lang en hebben miljoenen lampjes. Ik heb niet echt een voorkeur, maar het is natuurlijk extra mooi om er eentje te bezoeken in de sneeuw. Dus dan is wellicht Michigan een goeie keus, en kun je de Light Tour in het plaatsje Hagerty bezoeken. Kosten (aldus Scrooge): $17.50.
Open haarden met een vies luchtje
Foto gemaakt door Elijah Hiett voor Unsplash
Open Haard
M’n oog viel deze week op een bericht uit Californië dat open haarden niet meer gestookt mogen worden. Het verbod is nu al acht dagen van kracht. “Da’s lekker”, hoor ik mijn vrienden al zeggen, “is het kerst, we hebben toch al geen sneeuw en nu mogen we ook al niet meer de open haard aansteken!”.
Probleem in Californië is de luchtkwaliteit. Die is nu al een tijdje ronduit slecht. Fijnstof van open haarden is slecht voor het milieu en de longen. Het kan aandoeningen aan het ademhalingsstelsel (zoals asthma) veroorzaken en maakt je kwetsbaarder voor COVID-19, dat immers ook veelal via de longen het lichaam binnenkomt.
Volgens Nederlandse autoriteiten is de uitstoot van fijnstof door houtkachels in Nederland een enorme bron van milieuverontreiniging: bijna een kwart van alle fijnstof uit Nederlandse bronnen komt uit houtkachels. In de Verenigde Staten hebben zo’n dertig miljoen mensen een open haard in huis. Tweederde daarvan is oud, niet meer efficiënt en vervuilend. Zo’n 44 procent van de luchtverontreiniging komt uit Amerikaanse schoorstenen in woonwijken.
Overheid of YouTube?
Oplossing is natuurlijk het uitbannen van de open haarden en de houtkachels. Ben je in een klap van het probleem af. Maar dat is in de Verenigde Staten lastig: de overheidsinstantie die erover gaat, de Environmental Protection Agency, moet het overlaten aan de staten. En daardoor liggen de besluiten voor bij gekozen volksvertegenwoordigers die het niet makkelijk vinden om hun kiezers iets af te pakken.
Uit een opiniepeiling van Pew blijkt dat bijna zestig procent van de Amerikaanse bevolking vindt dat de overheid te weinig doet om de luchtkwaliteit te verbeteren. Met name onder jongeren is de behoefte groot om in te grijpen. Dus wie weet is het een kwestie van tijd voordat de open haard in de ban wordt gedaan.
Mag ik nog een eigen oplossing aandragen? Om compleet andere redenen gebruiken we thuis onze open haard momenteel niet. Maar zoals vrijwel iedere Amerikaan hebben wij ook een televisie tegen de schoorsteenmantel geschroefd. En daar kun je dus prima via YouTube urenlang een prachtig vuurtje op laten zien. Compleet met knapperend geluid! Wat wil een mens nog meer?
Kerstboom komt Amerikaan dit jaar (extra) duur te staan
Foto van lasse bergqvist voor Unsplash
Thanksgiving
Thanksgiving is in de Verenigde Staten de traditionele aftrap van de Holiday Season, de periode tussen eind november en Nieuwjaar waarbij het leven in Amerika op een lager pitje brandt en er meer tijd wordt doorgebracht met vrienden en familie. Althans, dat is het ideale beeld wat de Amerikanen graag zien, in werkelijkheid is het een hectische periode om alles op tijd af te hebben. Tel daarbij op dat de verdeeldheid in dit land vrijwel dagelijks nieuwe hoogtes bereikt, en je begrijpt dat het voor sommige families niet gezellig is om met de feestdagen opgesloten te zitten in andermans huis.
Enfin, dit blog is bedoeld om zaken aan de orde te stellen over “wonen in Amerika” dus laten we het daar over hebben. Zo’n 94 miljoen Amerikaanse gezinnen zetten vanaf Thanksgiving hun kerstboom op. In Nederland doen we dat meestal pas na Sinterklaas, maar die kennen ze hier niet, dus de kerstboom kan al veel eerder worden opgetuigd.
Christmas Tree Association
Dit jaar zijn er dus veel uitdagingen: de verdeeldheid en de pandemie voeren de boventoon maar in het kielzog is de crisis in de aanvoerlijnen, de supply chain, die de Amerikanen parten speelt. Volgens de Amerikaanse kerstboomorganisatie, de American Christmas Tree Association, heeft 85 procent van de Amerikanen een neoboom in de kamer en de rest dus een echte. Beide groepen krijgen te maken met tekorten.
Door COVID-19 is de transportindustrie wereldwijd een tijdlang buiten gebruik gesteld. Hoewel de situatie verbeterd is, zijn er nog steeds grote tekorten. En dus hebben heel veel winkeliers niet tijdig een nep kerstboom binnen. Denk niet dat het bij de echte bomen veel beter gaat. De noordelijke staten waar de bomen doorgaans gekweekt worden hebben te maken gehad met extreme klimaatverschijnselen: droogte, bosbranden en hittegolven. En dus is er een tekort.
Schaarste
Economische wetten schrijven voor dat bij schaarste de prijzen stijgen. Amerikanen mogen er dus vanuit gaan dat ze fors meer gaan betalen voor een boom. Het is natuurlijk wel meteen gespreksstof voor het kerstdiner. Hoe het tekort aan kerstbomen symbool staat voor de hele crisis in de supply chain, is een redelijk veilig thema. Ingewikkelder wordt misschien wel de uitleg dat klimaatverandering nu echt alle aspecten van het leven beïnvloedt. Hopelijk kan bij het toetje er een lach af als de gastvrouw zegt dat Christmas dit jaar geannuleerd is. Maar goed, we hebben nog een paar weken om te oefenen. Ik stort me vooralsnog vandaag verder op de leftovers van Thanksgiving. Happy Holidays!
Amerikaanse zonne-energie met horten en stoten vooruit
Foto gemaakt door Zbynek Burival voor Unsplash
Mammoet
Mijn oog viel onlangs op het bericht in een Amerikaanse krant over het grootste veld met zonnepanelen in de Verenigde Staten. In de staat Indiana wordt een zogeheten Mammoet zonnepanelen veld gebouwd van meer dan 52 vierkante kilometer. Dat is zo’n beetje de helft van de stad Utrecht in oppervlakte. Gigantisch dus. Typisch Amerikaanse aanpak: meteen zo’n mega-initiatief. Dat zette me aan het denken: hoeveel procent van het Amerikaanse energieverbruik wordt opgewekt met de zon?
Bell
Eerst maar iets over de geschiedenis. De Amerikanen waren in de jaren vijftig de eersten die zonne-energie konden toepassen. Drie wetenschappers van het bedrijf Bell (van Graham Bell natuurlijk) slaagden er in 1954 in om licht om te zetten in stroom. De efficiency liet nog te wensen over: slechts zes procent van een zonnestraal kon worden omgezet in elektriciteit. Toch was het een doorbraak.
De volgende kwart eeuw hielden de Amerikanen een voorsprong op het gebied van zonnekracht. Toppunt van publicitair gebruik van zonne-energie was de inzet in de ruimtevaart. Toch heeft de VS langzaam maar zeker zijn voorsprong verloren. Een van de redenen is dat de grondstoffen voor zonnecellen elders goedkoper konden worden gewonnen. Ook de wispelturige houding van de verschillende Amerikaanse regering helpt niet. Duidelijkste voorbeeld was het jaar 1980: president Jimmy Carter had het Witte Huis laten uitrusten met zonnepanelen. Toen Ronald Reagan aan de macht kwam, haalde hij ze weer weg, net als alle fiscale aansporingen die hij had ingesteld.
Nederland-VS
Anno 2021 kwakkelt Amerika op het gebied van zonne-energie. Desalniettemin heeft het nog steeds een voorsprongetje om sommige andere westerse landen, inclusief Nederland. Ik heb de cijfers van 2020 eens naast elkaar gelegd. En ik weet dat het een tijd van pandemie was en dat alles toen op z’n gat lag, maar goed, daarin verschilden Nederland en de Verenigde Staten ook niet van elkaar. Level playing field, heb ik maar geconcludeerd.
Enfin, volgens het Centraal Bureau voor de Statistieken is in 2020 zo’n elf procent van het totale energieverbruik afkomstig geweest. Dat wil zeggen: wind- en zonne-energie en biomassa. In de Verenigde Staten was dit totale duurzame energieverbruik bijna twintig procent. Zonne-energie is een kleintje met zo’n 3,3 procent, maar wel de snelste stijger in de VS. En in Nederland? Volgens het CBS was het gebruik van zonne-energie in Nederland in 2020 zo’n anderhalve procent.
Hoogspanning Amerikaanse stroomnet bezorgt huizenbezitters kopzorgen
Foto gemaakt door myenergi voor Unsplash
Infrastructuur-plan
De afgelopen week kwamen er twee lijntjes bij elkaar: in Glasgow vonden de onderhandelingen plaats over klimaat en in Washington is eindelijk een enorm infrastructuur-plan van 1,2 biljoen dollar aangenomen. Wat hebben die twee met elkaar te maken en waarom is het belangrijk voor huiseigenaren om goed op te letten?
Om met die eerste vraag te beginnen. Wellicht herinner je je nog de enorme stroomuitval in Texas begin dit jaar. Meer dan tweehonderd mensen kwamen om het leven toen de temperatuur na een sneeuwstorm lange tijd ver onder nul bleef en het stroomnetwerk de huizen niet meer kon verwarmen. Sommigen zaten weken zonder stroom in de vrieskou. Hoewel de situatie in Texas niet zomaar vergeleken kan worden met de rest van het land, is het wel zo dat Amerikanen de laatste jaren steeds vaker en langduriger zonder stroom komen te zitten. Gemiddeld zit een Amerikaan per jaar zo’n acht uur zonder elektriciteit. Dat klinkt misschien als niet zo heel veel, maar Nederlanders maken het zelden mee dat de stroom uitvalt.
Bovengronds
Extreme weersomstandigheden zijn de belangrijkste oorzaak voor de stroomuitval in de Verenigde Staten: van sneeuwstormen tot tornado’s en hurricanes, zo’n beetje alles komt op de VS af. En de laatste jaren komen deze weerfenomenen niet alleen vaker voor, ze zijn ook vaak heftiger dan vroeger.
Extra nadelig voor de Verenigde Staten is dat de stroomvoorziening grotendeels bovengronds is. In Nederland is het stroomnet juist grotendeels ondergronds aangelegd, al vanaf 1886. In de Verenigde Staten is dat niet gebeurd: het is natuurlijk een veel grotere oppervlakte en de gedachte was onder meer dat bovengrondse kabels makkelijker te repareren zouden zijn. Inmiddels weten we dat het eerder een risico is.
EV
Door de enorme vraag om elektriciteit loopt Amerika bovendien het risico dat het netwerk overbelast wordt. Dat er zogeheten rolling blackouts moeten worden afgekondigd, waarbij hele wijken gedurende enkele uren van de dag geen stroom hebben. Een aanstormend probleem is ook de snelle stijging in het aantal elektrische auto’s in de Verenigde Staten (niet zo hard als in Nederland, maar de benzineprijs is hier dan ook lange tijd belachelijk laag geweest). Zoals de zaken er nu voor staan kan het netwerk de opladende auto’s niet aan. Wat dat betreft is het goed dat er in het nieuwe infrastructuur-plan $55 miljard is ingeruimd voor verbetering van het Amerikaanse stroomnetwerk. Maar goed, dat is een druppel op een gloeiende plaat natuurlijk. En daarmee staat de Amerikaanse huizenbezitter voor een dilemma: EV auto kopen en het netwerk opblazen, of benzineauto houden en het milieu opblazen…
Zoekmachine Zillow in de problemen door speculatie met huizen
Foto gemaakt door krakenimages voor Unsplash
Zillow
De zoektocht naar een nieuw huis begint vaak online: in Nederland bij Funda, hier in de Verenigde Staten zijn Redfin, Realtor en Zillow de grootste zoekmachines. Net als in Nederland is de huizenmarkt hier behoorlijk overspannen. Starters moeten ook hier een moordende concurrentie aan, soms zelfs met opa en oma, dus moet je de zoekmachines bijna ieder uur afstruinen op zoek naar mogelijke huisvesting.
In 2018 besloot zoekmachine Zillow zelf ook huizen te kopen. De bedoeling was om huizen one kopen volgens een algoritme. Datzelfde algoritme werd gebruikt om na een lichte verbouwing de panden met winst te verkopen. Althans, dat was de bedoeling. Het ging namelijk behoorlijk mis. Het algoritme kon de complexiteiten van alle factoren van de huizenmarkt niet goed verwerken. Het gevolg was dat Zillow naar schatting 7000 huizen kocht voor een veel te hoge prijs. En geen consument die ze van hen wil kopen.
Online
Het aandeel Zillow ging deze week spectaculair onderuit toen het bedrijf aankondigde af te moeten van de aangekochte percelen. Twee weken geleden stopte Zillow al met het aankopen van panden. Aanvankelijk gaf Zillow de schuld aan het tekort aan arbeidskrachten, maar analisten zeggen dat het bedrijf geen kopers kan vinden voor de te duur gekochte huizen. En nu zitten ze met de gebakken peren.
Toch is het waarschijnlijk niet gedaan met de online-verkoop van huizen. Wie wordt de Amazon van het huizen kopen, vraag The Guardian zich af. De kans is groot dat een dezer dagen een vermogend bedrijf er in slaagt het algoritme van Zillow te perfectioneren. Zillow sprak de hoop uit het kopen van een huis makkelijker te maken voor de kopers. Maar de vraag is of online-makelaardij de prijs niet verder zal opdrijven.
Farha
Deze ontwikkelingen op het gebied van speculatie met huizen beperkt zich niet tot landen als de Verenigde Staten (en Nederland). Wereldwijd zie je dat er pogingen worden ondernomen om te speculeren met koopwoningen. De toenmalige speciale rapporteur voor de Verenigde Naties voor adequate huisvesting, Leilani Farha, zei in 2017, in de documentaire PUSH, dat er een oplossing moet komen omdat het fundamentele recht op wonen anders ernstig in gevaar komt.
Door COVID-19 schieten Zoom Towns als paddestoelen uit de Amerikaanse grond
Foto gemaakt door Chris Montgomery voor Unsplash
Zoom Towns
Vorige week schreef ik al over het slagveld op de Amerikaanse huizenmarkt, en deze week gaan we er nog even over door. Want in de marge van al die schermutselingen heeft een nieuw fenomeen de kop opgestoken: de zogeheten “Zoom Towns”.
Zoom Town is een woordgrapje op de video conferencing software Zoom en “boomtown”: een plaatsje dat in korte tijd een enorme groei zien in het inwonertal, meestal als gevolg van de vondst van olie, gas of andere bodemschatten. Het was een term die eind negentiende eeuw van toepassing was op Engelse plaatsjes als Leeds en Liverpool.
Maar anno 2021 hebben we het over iets heel anders. Althans, ook met Zoom Towns worden plaatsen bedoeld die in korte tijd flink gegroeid zijn, maar de oorzaak ligt anders. Door COVID hebben werknemers ontdekt dat ze (een groot) deel van hun werkzaamheden ook thuis konden doen. En dus was er geen noodzaak meer om (heel) dicht bij de werkplaats in de buurt te wonen. Zestig procent van de Amerikaanse arbeidsbevolking verwacht niet meer volledig op de werkplaats terug te keren,en een derde heeft overwogen te verhuizen.
Bosbranden
Een op de vijf werknemers voegde de daad bij het woord en verhuisde naar een slaperig buitenstadje. Ze profiteerden daar van meer huis voor minder geld. En dat zijn de zogeheten Zoom Towns geworden.
Twee onbedoelde effecten van de opkomst van de Zoom Towns. Beide zijn logisch en makkelijk te beredeneren: de prijs van huizen in de Zoom Towns is omhoog geschoten. Zo kon het dat het stadje Billings in Montana, in september percentueel de grootste prijsstijging in de VS had.Toch is die stijging niet zo dramatisch als in sommige binnensteden in het tijdperk pre-COVID. Er is nu eenmaal heel veel ruimte in de Verenigde Staten en dus ook zat mogelijkheden om neer te strijken. Zeker als je niet meer afhankelijk bent van woon-werkverkeer.
Het andere onbedoelde effect heeft betrekking op de natuur. Meer bewoners in plattelandsgemeentes heeft invloed op de wildstand. In Californië zijn ze natuurlijk vooral bang voor bosbranden. Het lijkt schitterend om vanuit je blokhut te gaan zoomen vanuit het bos, maar menselijk handelen veroorzaakt regelmatig grote wildfires. Het risico dat je huis afbrandt in een Zoom Town is dan ook een stuk groter dan in de stad.